Friday, September 18, 2015

സുന്നത്ത് കല്ല്യാണം .

ചെറുപ്പത്തില്‍ അങ്ങാടിയില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ഒസാന്‍ മുഹമ്മദുക്ക (ബാര്‍ബര്‍ മുഹമ്മദ്‌ )വഴിയില്‍ എവിടെയെങ്കിലും നില്ക്കുന്നുണ്ടോ എന്നാണു ആദ്യം നോക്കുക .
നാട്ടിലെ ആറോ ഏഴോ വയസ്സിനു താഴെ ഉള്ള എല്ലാ ആണ്‍ കുട്ടികളുടെയും പേടി സ്വപ്നമാണ് ഒസാന്‍ മുഹമ്മദുക്ക!!!, പുള്ളിക്കാരന്‍ ആണ് നാട്ടിലെ കുട്ടികളുടെയെല്ലാം സുന്നത്ത് (ചേലാ കർമം )  കഴിക്കാറ് .ഈ  ചടങ്ങിനു സുന്നത്ത് കല്യാണം എന്നാണു പറയാറ് .
എന്റേതു എനിക്ക് ആറോ ഏഴോ വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് കഴിഞ്ഞത്,  അതിനു ശേഷം മുഹമ്മദുക്കയെ പേടി ഇല്ല ,എന്നാലും ഇടയ്ക്കു കാണുമ്പോള്‍ എടാ നോക്കെട്ടടാ നിന്റേതു അന്ന് മുറിച്ചത് ശരിയായിട്ടില്ല ഒന്ന് കൂടി മുറിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു പേടിപ്പിക്കും .ചിലരോട് പറയും നിന്റേതു നീളം കൂടുതൽ ഉണ്ട് അതൊന്നു കുറയ്ക്കണം എന്ന് .
അങ്ങനേയിരിക്കെയാണ് എന്റെ കൂട്ടുകാരാൻ   സുലൈമാന്റെ സുന്നത്ത് കല്യാണം വരുന്നത്.  അന്ന് സംഗതി നല്ല ആഘോഷത്തോടെയാണ് നടത്താറ് .
നെയ്ച്ചോറും ബീഫും എല്ലാം ഉണ്ടാവും(ഇങ്ങനെയുള്ള പരിപാടികള്‍ വല്ലതും വന്നാലാണ് അക്കാലത്ത് ഒന്ന് വയറു നിറയുക). പോരാത്തതിന് പെട്ടിപ്പാട്ടും (ഗ്രാമഫോണ്‍)  ഉണ്ടാകും ..

എന്റേത് കഴിഞ്ഞു കുറച്ചുകാലം കഴിഞ്ഞാണ് സുലൈമാന്റെത് ചെയിതത് .അവന്‍റെ കൂടെ രണ്ടു അനിയന്മാരുടേയും ഉണ്ടായിരുന്നു .അവര് വളരെ ചെറുതായത് കൊണ്ട് സംഗതിയുടെ ഗൌരവം അറിയില്ലായിരുന്നു .സുലൈമാന് ആണെങ്കില്‍ ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ അവസാനമായി സുന്നത്ത് കാഴിക്കാന്‍ പോകുന്ന ആളും .ഞങ്ങളുടെ അടുത്തു നിന്നുള്ള വിവരങ്ങള്‍ അറിഞ്ഞത് കൊണ്ട് പുള്ളിക്കാരന് കുറച്ചു ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു .
രാത്രി സമയം , വേലിയേറ്റവും വേലിയിറക്കവും നോക്കിയാണ് മുറിക്കല്‍ നടത്തുക .വേലിയേറ്റ സമയത്ത് നടത്തില്ല .ആ സമയത്ത് രക്തം കൂടുതല്‍ പോകും .വേലിയിറക്കം ആകുമ്പോഴേക്കും പാതിര ആവും .
ചെറിയ കുട്ടികള്‍ എല്ലാം ഉറങ്ങി,  ഞങ്ങള്‍ ബീരാന്‍കുട്ടിക്ക പെട്ടിപ്പാട്ട് പാടിക്കുന്നത് നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ് .ഇതിനിടയില്‍ സുലൈമാന്‍ എങ്ങോട്ടോ  മുങ്ങി .
അത് മുറിക്കാന്‍ ഉള്ള സമയം ആയി,  സുലൈമാനെ നോക്കുമ്പോള്‍ കാണുന്നില്ല!! ,
ആള്‍ക്കാര്‍ നാലുപാടും ചൂട്ടും പന്തവും എടുത്തു തിരഞ്ഞു നടന്നു,  എവിടെയും കാണുന്നില്ല .ഇതിനിടയില്‍ അവന്‍റെ അനിയന്‍മാരുടെ സുന്നത്ത് കഴിഞ്ഞു .
മുഹമ്മദുക്ക പുറത്തു മുറ്റത്തു ഒരു കസേരയില്‍ വന്നിരിക്കുന്നുണ്ട്.
ഇതിനിടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളുടെ ഇടയില്‍ ഒരു കിംവദന്തി പരന്നു , സുലൈമാനെ കിട്ടിയില്ലേല്‍ പകരം മുഹമ്മദുക്ക വേറെ ആരുടെയെങ്കിലും പിടിച്ചു മുറിക്കും.
ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ കുറച്ചു വികിര്‍തിയായ ഹംസയാണ് ഇത് പറഞ്ഞു പരത്തിയത് .
ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍ ഞങ്ങളില്‍ ചിലരും സ്ഥലത്ത് നിന്ന് മുങ്ങി .
ഓരോ ഭാഗത്തേക്കും തിരഞ്ഞു പോയവരല്ലാം മടങ്ങി എത്തി .
കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ മുഹമ്മദുക്ക പറഞ്ഞു ഇനി കിട്ടിയാലും സുന്നത്ത് കഴിക്കാന്‍ പറ്റില്ല!! വേലിയേറ്റ സമയം ആയി .
എല്ലാവരും വലിയ ദുഖത്തോടെ ഇനി എന്ത് ചെയ്യും എന്നാലോജിക്കുകയായിരുന്നിരിക്കണം ആകെ ഒരു മൌനം. 
ഒരു ഗ്രാമം മുഴുവന്‍ ആ   വീട്ടു മുറ്റത്തുണ്ട്‌ . .എല്ലാവരുടെയും മൌനം ഭേദിച്ചു കൊണ്ട് സുലൈമാന്റെ ഉമ്മ ദുഖവും ദേഷ്യവും കലര്‍ന്ന സ്വരത്തില്‍ ...."ഇനി ഇപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ ....ഒന്ന് ബാപ്പാനെ പോലെയും കെടക്കട്ടെ !! ".
അത് വരെ സുലൈമാന്റെ ഉമ്മാക്ക് മാത്രം അറിയാവുന്ന ബാപ്പാന്റെ ആ "രഹസ്യം" അന്ന് വെളിപ്പെട്ടു .
പിന്നീട് എന്നാണു സുലൈമാന്റെ സുന്നത്ത് കഴിഞ്ഞത് എന്നറിയില്ല ഞങ്ങള്‍ അപ്പോഴേക്കും അവിടെ നിന്നും വേറെ ഒരിടത്തേക്ക് താമസം മാറ്റിയിരുന്നു .
.
.സുലൈമാന്‍ വിശേഷങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നില്ല !!


Friday, September 4, 2015

പോളേട്ടൻ അഥവാ പ്രവാസി


പോളേട്ടനെ ഞാൻ ആദ്യമായി കാണുന്നത് അറാർലെ അവരുടെ കമ്പനി സൈറ്റ് വർക്ക് ഷോപ്പിൽ വെച്ചാണ്. 

ഞാൻ ജോലി അന്ന്വേഷിച്ചു ചെന്നതായിരുന്നു .ദേഹമാസകലം ഇരുമ്പിന്റെ തുരുമ്പിൽ പുരണ്ട ഒരു കരിഞ്ഞ രൂപം. അവിടെ ഒരു തമിഴൻ വെൽഡറുടെ ഹെല്പെർ ആയി ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു പാവം .നല്ല ചൂടുകാലം കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഗ്രൈന്ടെർ താഴെ വെച്ചുകൊണ്ട് മലയാളി ആണോ എന്ന് എന്നോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അത് വരെ മാനസിക സമ്മർദ്ധത്തിൽ ആയിരുന്ന എനിക്ക് ചെറിയൊരു ആശ്വാസം തോന്നി. പേരും നാടും ചോദിച്ചു പരിചയപ്പെട്ടപ്പോഴേക്കും പോളേട്ടൻ എന്റെ മനസ്സില് കുടിയേറിയിരുന്നു .
 

ആന്ധ്രക്കാരും തമിഴരും കൂടുതൽ ഉള്ള ആ കമ്പനിയിൽ എങ്ങിനെ എത്തിപ്പെട്ടു എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ,പുള്ളി വിജയവാഡയിൽ ആയിരുന്നെന്നും അവിടെന്നൊരു ഏജന്റിന്റെ ചതിയിൽ പെട്ട് ഈ തെലുങ്കരുടെ കൂടെ ഇവിടെ എത്തിപ്പെട്ടെന്നും പറഞ്ഞു .

 

കുറഞ്ഞ ശമ്പളവും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ജോലിയും പുള്ളിയെ മാനസികമായും ശാരീരികമായും വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു. മൂന്നു  കുട്ടികൾ ഉള്ള ഒരു കുടുമ്പം നേരാം വണ്ണം നടത്തിക്കൊണ്ടു പോകാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോഴേ ഞാൻ പറഞ്ഞു , പോളേട്ടാ ഞാനും നിങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെയാ .എല്ലാം ശരിയാവും സമാദാനിക്കു. കർത്താവ് ഒരു വഴികാണിച്ചു തരും .
അന്ന് ജോലി അവിടെ ശരിയായില്ലെങ്കിലും പോളേട്ടൻ എന്ന നല്ലൊരു സുഹ്രത്തിനെ അവിടെനിന്നും കിട്ടി .

 

        പിന്നീട് എനിക്ക് കിട്ടുന്ന ചെറിയ ചെറിയ ജോലികളിലോക്കെ പോളേട്ടൻ ഒരു പാർട്ട് ടൈം സഹായി ആയി. കാശ് വളരെ സൂക്ഷിച്ചേ ചിലവാക്കുകയുള്ളൂ , ഉച്ചക്ക് കുബ്ബൂസും തൈരും രാത്രിയിൽ പരിപ്പും പട്ടാണി റൊട്ടിയും കഴിക്കും . ഞാനൊരിക്കൽ പറഞ്ഞു , ''പോളേട്ടാ നിങ്ങളിങ്ങനെ തിന്നാതെയും കുടിക്കാതെയും കാശുണ്ടാക്കിയാൽ പിന്നീട് അദ്വാനിക്കാൻ ശരീരം ഉണ്ടാവില്ല'' .
''ഞാൻ തിന്നില്ലേലും വേണ്ടിയില്ല എന്റെ കുട്ടികളുടെ വയറു നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്നാണു എന്റെ ശങ്ക'' , എന്നാണു പോളേട്ടൻ  അന്ന്  പറഞ്ഞത് .മക്കളുടെ കാര്യത്തിൽ ഇത്രയും ഉൽകണ്‍ഠയുള്ള ഒരു പിതാവിനെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല .
       ഒരിക്കൽ ഷർകിയയിൽ ഒരു ജോലിയും കഴിഞ്ഞു ഷെമരി ഗല്ലിയിലൂടെ നടന്നു വരുമ്പോൾ ഒരു സൗദി കിളവൻ അവന്റെ വണ്ടിയിൽ കൊണ്ട് വന്ന സാദനങ്ങൾ ഒന്നിറക്കാൻ സഹായിക്കുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു . കിളവന്റെ രൂപം കണ്ടപ്പോൾ മരിച്ചു പോയ എന്റെ ഉപ്പാപ്പയുടെ അതേ ഛായ പോലെ തോന്നിച്ചു .ഞാൻ പോളേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ,ശരി സഹായിക്കാം എന്ന രീതിയിൽ അദ്ദേഹം കണ്ണുകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു . 
ഇറക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കിളവൻ പോളേട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഇരുപതു റിയാൽ കൊടുത്തു. പോളേട്ടൻ ഉടൻ തന്നെ അതിൽ നിന്നും പത്തു റിയാൽ എടുത്തു എനിക്ക് നീട്ടി .ഞാൻ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും പുള്ളി സമ്മതിക്കുന്നില്ല . പോളേട്ടാ ഞാൻ ആ കിളവനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉപ്പാപ്പയെ പോലെ തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ് കിളവനെ സഹായിച്ചത് എനിക്കിതു വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും പുള്ളി സമ്മതിച്ചില്ല .
അവസാനം ആ കാശും വാങ്ങി ഞാൻ നേരെ തലവെട്ടു പള്ളിയുടെ അടുത്തുള്ള ബ്രൊസ്റ്റട് ചിക്കൻ കടയിലേക്ക് നടന്നു .പോളേട്ടൻ എന്റെ പിറകിലായും .ചിക്കൻ വാങ്ങി വരുമ്പോൾ , ''ബഷീർ നമ്മളിതൊക്കെ ഇവിടെ തിന്നുന്നു ,നമ്മുടെ മക്കള് ഇപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ?'' എന്ന പോളേട്ടന്റെ ചോദ്യത്തിന് കുറച്ചു കടുത്ത സ്വരത്തിൽ തന്നെയാണ് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞത് ,'' നിങ്ങള് മുണ്ടാതെ ഇങ്ങട്ട് നടന്നോളീം മനുഷ്യന് വിശന്നിട്ടു വയ്യ ''. പിന്നീട് പോളേട്ടൻ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ പിറകെ നടന്നു .
പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടുകെട്ടിന് വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട് അവിടെത്തെ കോണ്ട്രാക്റ്റ് തീർന്ന കമ്പനി പോളേട്ടനെ നാട്ടിലേക്ക് കയറ്റി അയച്ചു .


        ഞാൻ സൗദിയിൽ നിന്നും നാട്ടിലെത്തി ചെറുകിട തരികിട പരിപാടികളുമായി നടക്കുന്ന കാലം . ഒരിക്കൽ ഒരു സുഹ്ർത്തുമായി റോഡരുകിൽ നിന്ന് സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ ഒരു ലോറി എന്റെ അരികിലായി വന്നു ബ്രൈക് ചെയിതു നിർത്തി. നോക്കുമ്പോൾ പെരുമ്പാവൂർ കാരൻ യൂസഫ്‌ ക്ക തന്റെ മുറുക്കാൻ കറപിടിച്ച വലിയ പല്ലും കാട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്നു .സൌദിയിൽ പോകുന്നതിനു മുമ്പ് മരത്തിന്റെ ബിസിനെസ്സുമായി നടക്കുന്ന കാലത്തുള്ള പരിചയം ആണ് യൂസഫുകയുമായി. ഞാൻ നിന്റെ ഒരു സുഹ്ർത്തുമായി നിന്നെ കാണാൻ വന്നതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു യൂസഫുക്ക, ലോറിയുടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട്, 



 ''ഇങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങിവാ ഇതാണ് നീ പറഞ്ഞ കൂട്ടുകാരാൻ'' .



ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ പോളേട്ടൻ !! 



ഇനിയൊരിക്കലും കാണാൻ കഴിയില്ല എന്ന് കരുതിയിരുന്ന പോളേട്ടൻ!! വല്ലാതെ ക്ഷീണിതനായിരുന്നു . ഞങ്ങൾ പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ യൂസഫ്ക്ക എന്റെ ചുമലിൽ തട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ,



''പുനലൂരിൽ തടി കയറ്റാൻ പോയപ്പോൾ കിട്ടിയ കൂട്ടാണ് ,കുറച്ചു കാലമായി ഒരു സഹായി ആയി കൂടെ കൊണ്ട് നടക്കുന്നു.  മലപ്പുറത്തേക്ക് ട്രിപ്പ്‌  കിട്ടിയ അന്ന് തൊട്ടു പറയുന്നതാ നിന്റെ കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ അറിയും കാണിച്ചു തരാം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ,ഇപ്പൊ തിരുന്നാവായയിൽ തടി ഇറക്കാൻ വന്നതാ ''.
 



പിന്നീട് ഒരിക്കൽ യൂസഫ്‌ക്ക കണ്ടപ്പോൾ   പോളിന് ഷാർജയിലേക്ക് വിസ കിട്ടിയിരിക്കുന്നു എന്ന് നിന്നോട് പറയാൻ പറഞ്ഞു എന്ന് പറഞ്ഞു .



 



താമസിയാതെ ഞാനും ദുബായിയിൽ എത്തി .കത്തുകളിലൂടെയും ഫോണിലൂടെയും ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു .



കുറച്ചു കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ പോളേട്ടനെ കാണാൻ അജ്മാനിലെ  താമസ സ്ഥലത്ത് എത്തി. 
 പോളേട്ടൻ വല്ലാതെ അവശനായിരുന്നു , ഈ ആരോഗ്യവും വെച്ച് കൊണ്ട് എന്തിനു ഇയാളിവിടെ ജൊഇലി ചെയ്യുന്നു എന്ന് ചിന്തിച്ച ഞാൻ പറഞ്ഞു ,

'' പോളേട്ടാ രണ്ടു   പെണ്മക്കളെയും കെട്ടിച്ചു എന്ജിനീയറിംഗ് കഴിഞ്ഞ മകനെയും ഇങ്ങോട്ട് കൊടുന്നു ഇനി മതിയാക്കി പോയ്ക്കൂടെ?''.

പോളേട്ടൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക്‌ കയറി . നീ ഇരിക്ക് ഞാൻ തുണി നനച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട് അതൊന്നു അലക്കി കുളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വരാം,  കുറച്ചു സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട് . പോളേട്ടൻ വാതിൽ അടച്ചപ്പോൾ ഞാൻ പോളേട്ടന്റെ കട്ടിലിൽ പോയി ഇരുന്നു .
പോളേട്ടന്റെ ഡബിൾ ഡക്കർ കട്ടിലിനു മുകളിൽ കിടന്നിരുന്ന ജമാലിക്ക എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ താഴെ ഇറങ്ങി ഇരുന്നു .
''നീ ഇപ്പോൾ പോളിനോട്  ആ ചോദ്യം ചോദിക്കെണ്ടിയിരുന്നില്ല'' ജമാലിക്ക തെല്ലു ദേഷ്യത്തോടെയാണ്‌  അത് പറഞ്ഞത് .
''എന്ത് പറ്റി?''  തെല്ലു ആശ്ചര്യത്തോടെ ഉള്ള എന്റെ ചോദ്യത്തിന് രാഘവൻ ആണ് മറുപടി പറഞ്ഞത് .
''പോളേട്ടന്റെ ആ പയ്യൻ ക്യാൻസേൽ ആക്കി നാട്ടീ പോയി ,
അവനു നല്ല ജോലിയും ശമ്പളവും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു , അവനു ഇവിടെ നില്ക്കാൻ വയ്യ എന്ന് പറഞ്ഞു,  ഒരു ദിവസം ഇവിടെ വന്നിരുന്നു.
അപ്പന് കുറച്ചു കാശ് ചിലവായതല്ലേ എങ്ങിനെയെങ്കിലും കുറച്ചു നിൽക്കു എന്ന് ജമാലിക്ക പറഞ്ഞപ്പോൾ ഈ മാസത്തെ  ശമ്പളം അപ്പന് കൊടുത്താൽ വിസിറ്റിനു ചിലവായ കാശിന്റെ കടം  വീടും എന്ന് പയ്യൻ പറഞ്ഞു ,
ജമാലിക്ക അപ്പൊ നിന്നെ പഠിപ്പിക്കാൻ അപ്പന് ചിലവായ കാശോ എന്ന് ചോദിച്ചു .
മക്കളെ പഠിപ്പിക്കുന്നത്‌ അപ്പന്മാരുടെ കടമയാണെന്നും പറഞ്ഞു  പയ്യൻ ഇവിടെന്നു ഇറങ്ങി പോയി ''.
 രാഘവൻ പറഞ്ഞു തീർന്നപ്പോഴേക്കും പോളേട്ടൻ ബാത്രൂമിൽ നിന്നും വന്നു .ജമാലിക്ക രാഘവനോടു സംസാരം നിർത്താൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു .രാഘവൻ വിഷയം മാറ്റി സംസാരം തുടർന്നെങ്കിലും പോളേട്ടന്  ഞങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്നത് മകന്റെ കാര്യം ആണെന്ന് മനസ്സിലായി .
പോളേട്ടൻ , '' വിഷയം മാറ്റുകയോന്നും വേണ്ട ഞാൻ തന്നെ ഇത് പറയാൻ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ,എല്ലാ തന്തമാർക്കും മക്കളിൽ നിന്നും ഇത്തരം ഒരു അനുഭവം ഉണ്ടാവും എന്ന് ഒരു മുന്കരുതൽ എടുക്കാൻ എന്റെ ജീവിതം ഒരു പാഠമാണ് ."
പോളേട്ടൻ ഇത് പറയുമ്പോൾ ശബ്ദം കുറച്ചു കടുത്തു പോയിരുന്നു .
 
                      ജമാലിക്ക കുബ്ബൂസും കറിയും എടുത്തു കൊടുന്നു, ഞങ്ങൾ കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു .ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തീരുന്നത് വരെ ആരും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല .കഴിക്കുന്നുന്ടെങ്കിലും എന്റെ ചിന്ത പോളേട്ടനെ എന്ത് പറഞ്ഞു സമദാനിപ്പിക്കും എന്നായിരുന്നു .ഞാൻ കൈ കഴുകി കട്ടിലിൽ വന്നിരിക്കുമ്പോൾ പോളേട്ടൻ പറയുകയാണ്‌ ,''നീ വിഷമിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട ഇതൊക്കെ ഓരോരുത്തരുടെ തല വിധിയാണ് ,കർത്താവ് ഓരോന്ന് തീരുമാനിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും അതനുഭവിക്കുക തന്നെ വേണം ''.
                  പോളേട്ടൻ  മേശപ്പുറത്തുണ്ടായിരുന്ന ഉണ്ണിയേശുവിന്റെയും മാതാവിന്റെയും ഫോട്ടോയിൽ നോക്കി കുരിശു വരച്ചു കൊണ്ട്  കട്ടിലിലേക്ക് ചാഞ്ഞു . നീ നൗഷാദിന്റെ കട്ടിലിൽ കിടന്നോ അവൻ ഇന്ന് വരില്ല   എന്ന് കിടന്നു കൊണ്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞു .
എന്റെ മനസ്സ് നിറയെ അന്ന് തുരുമ്പു കറ പിടിച്ച വർക്കിൻ ഡ്രെസ്സിൽ കണ്ട പഴയ പോളെട്ടനായിരുന്നു. ഇന്ന് ഇനി അവിടെ കിടന്നാൽ  ഉറക്കം കിട്ടില്ല . 
       ഞാൻ അവിടെന്നു എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട്  പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി .ഇനി എന്ത് ചെയ്യും പോളേട്ടനെ എങ്ങിനെ സഹായിക്കും എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഒരു  കൈസ്പർശം ചുമലിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു . ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ പോളേട്ടൻ ,''നീ വിഷമിക്കെണ്ടടോ എനിക്കിപ്പോഴും ജോലി ചെയിതു ജീവിക്കാനുള്ള ആരോഗ്യമൊക്കെ ഉണ്ട്  നീ വന്നു കിടക്കു.
ഇതൊക്കെ മിക്ക പ്രവാസികൾക്കും ഉള്ള അനുഭവം ആണെന്ന് അന്ന് ജമാലിക്ക പറഞ്ഞത് ഇന്നും പേടിയോടെയാണ് ഞാൻ ഒര്ത്തെടുക്കാര്.